ಒಂದು ಕಾಫಿಯ ಕಥೆ

Switerland ನಲ್ಲಿ ಆಗ ಚಳಿಗಾಲ ಕೊನೆಗೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಿಮ. ಜೀವಮಾನದಲ್ಲೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಹಿಮ ಕಂಡ ನನಗೆ ಹೊಸ ಅನುಬವ. ಪರ್ವತ ದಾರಿ ಹಿಮದಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ಕಾರಣ ನಾನು ನನ್ನ ರಥ ಸಮೇತ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ Gottardo ಊರು ತಲಪಿ Youth Hostel ನಲ್ಲಿ ಉಳಕೊಂಡೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಸುರಂಗ ಮಾರ್ಗದ ಈ ರೈಲಿನ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ಹಾಸಲು - ನನಗೆ ೪.೯೫ ಶೀಲಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಸೈಕಲಿಗೆ ಬರ್ತಿ ೫ ಶೀಲಿಂಗ್, ಅಂದರೆ ನನಗಿಂತ ಸೈಕಲಿಗೇ ಚೂರು ಜಾಸ್ತಿ. ಮರುದಿನ ಎದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಉಪಹಾರ ಮುಗಿಸಿ ನನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಬಟ್ಟೆ ನನ್ನ ಮೈಗೇರಿಸಿ ಹೊರಟೆ. ಮುಂದಿನ ದಾರಿ ಪೂರ್ತಿ ಇಳಿಜಾರು. ಪುಣ್ಯವಶಾತ್ ವಾಹನಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಸ್ತೆಯಾದ ಕಾರಣ ಈ ಮಾರ್ಗ ಪೂರ್ತಿ ನನಗೆ ಎಂಬಂತಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ೨೦ ನಿಮಿಷ ಕಳೆಯುವಾಗ ಹಿಮದ ಪ್ರದೇಶ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಊರು. ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ದೇಹ ಮರಗಟ್ಟಿತ್ತು. ಬೆರಳಗಳು ಸಲಿಸಾಗಿ ಬಗ್ಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಳಿಯಿಂದ ಒಮ್ಮೆ ಸುದಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಅನಿಸಿತು. ಪ್ರವಾಸಿಗೆ ಅಪರಿಚಿತ ಊರಿನಲ್ಲಿ ತೆರೆದಿರುವ ಬಾಗಿಲು ಹೋಟೆಲ್ ಮಾತ್ರ. ಚಳಿ ಎಂದು ಯಾರದೋ ಮನೆ ನುಗ್ಗುವಂತಿಲ್ಲ. ಪ್ರಯಾಸದಿಂದ ಕೈಚೀಲ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಬಂದು will you have a cup of coffee ಎಂದಾಗ ಸ್ವರ್ಗ ಕೈಗೆಟಕುವ ಅನುಭವ. It will be very nice ಎಂದೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಲೋಟದಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕದ ಡಿಕಾಕ್ಷನ್ , ಹಾಲಿನ ಪುಟ್ಟ ಪೊಟ್ಟಣಗಳು ಮತ್ತು ಸಕ್ಕರೆ ಬಿಲ್ಲೆಗಳು ತಂದಿಟ್ಟಳು. ಕಾಫಿ ಕುಡಿದಾಗ ಬಿಲ್ ಬಂತು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಗನಿಸಿದ್ದು ಮೊದಲೇ ಬಿಲ್ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಪ್ರಾಯುಶ: ಕಾಫಿ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಿಲ್ ನೋಡಿ ಮೈ ಬಿಸಿಯಾಗುತಿತ್ತು. ಕಾಫಿ ಚಾ ಕುಡಿಯುವ ಹವ್ಯಾಸ ಇರದ ನಾನು ನನ್ನ ಇಡಿ ಒಂದು ವರುಷದ ಪ್ರವಾಸದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಫಿ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಕುಡಿದದ್ದು. ಹಣ ತೆತ್ತು ಹೊಸ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಸೈಕಲ್ ಏರಿದೆ.